Orignał w języku Esperanto | Maszynowe tłumaczenie na język polski |
---|---|
Infinitivaj verbaj frazpartoj estas tre vasta kaj komplika parto de esperanta gramatiko. Adekvate komplika estas ankaŭ la maŝina tradukado al celaj lingvoj. La kompletan priskribon donas al ni plena manlibro de esperanta gramatiko (I-Verboj en PMEG). Infinitivaj frazpartoj plej ofte troviĝas kun verboj: “povi”, “devi” kaj “voli”. Tiuj verboj havas en germana kaj angla gramatiko specialajn nomojn: (germane: “Hilfsverben” aŭ “Modalverben”, angle “auxiliary verbs”). Mi volas legi la libron. I-verbo rolas en tiuj frazoj kvazaŭ kiel objekto. Sed por tiuj frazoj la kutima transformigo de objekto al subjekto per pasiva frazo ne estas ebla. Aliaj provoj.
Uzado de infinitivaj frazpartoj en esperanto ŝajne ne havas limojn. Ekzemploj de uzado de i-verboj
Kelkajn de ili oni povas transformigi al aliaj formoj.
Ceteraj i-verboj oni povas transformigi al substantivaj frazpartoj aliaj al subfrazoj kun prepozicio “ke” aŭ “por ke”.
En Esperanto tiu frazo estu:
Ĝis nun ŝajnas, ke tiu eblo ne estas uzata. Maŝina tradukadoNaciaj lingvoj ne havas tiujn vastajn eblojn uzi infinitivajn frazpartojn. La malfacila tasko estas transformi la frazo al ebla formo ĉe tradukado. Ekzemple por pola traduko. Tiaj transformigoj ebligas malplialtigi la strukturan riĉecon de Esperanto. Sed por germana lingvo la direkta traduko estas ebla. Sintaksa analizo de infinitivaj frazpartojĜi estas por ĉiu lingvo plej malfacila tasko de sintaksa analizo. Kaj ofte tio estas la kaŭzo, ke elegantaj analiziloj rezignas ĉe analizo de realaj tekstoj. La plej malfacila estas la difino de limoj de infinitivaj frazpartoj. Ŝajnas, ke bonajn rezultojn oni povas atingi nur per statistikaj metodoj. Ĝis nun Esperantilo ne povas bone analizi ĉiujn tiujn senlimajn eblojn de Esperanta lingvo. |
Czasownikowe części zdania bezokolicznikowe są bardzo rozległą i skomplikowaną częścią esperanckiej gramatyki. Odpowiednio skomplikowane jest także tłumaczenie maszynowe do docelowych języków. Kompletny opis daje nam pełny podręcznik esperanckiej gramatyki (i-czasowniki w PMEG). Części zdania bezokolicznikowe najczęściej znajdują się z czasownikami: “móc”, “musieć” i “chcieć”. Te czasowniki mają w niemieckiej i angielskiej gramatyce specjalne nazwy: (germane: “Hilfsverben” aŭ “Modalverben”, angle “auxiliary verbs”). Chcę odtwarzać książkę. I-czasownik gra rolę w tych zdaniach jakby jak rzecz. Lecz dla tych zdań zwyczajna transformacja rzeczy do subiekta pasywnym zdaniem nie jest możliwa. Inne próby.
Użycie części zdania bezokolicznikowych w esperanto na pozór nie ma granic. Przykłady użycia i-czasowniki
ich Kilku można {transformigi} do innych kondycji.
Pozostałe i-czasowniki mógą {transformigi} do rzeczownikowych części zdania innych do zdań podrzędnych z przyimkiem “że” albo “dla że”.
W Esperanto to zdanie powina być:
Do teraz wydaje się, że ta możliwość nie jest użytkowana. Tłumaczenie maszynoweNarodowe języki nie mają tych rozległych możliwości użytkować bezokolicznikowe części zdania. Trudne zadanie jest przeistaczać zdaniem do możliwej kondycji przy tłumaczeniu. Na przykład dla tłumaczenia polskiego. Takie transformacje umożliwiają powiększyć inaczej struktualny dostatek Esperanto. Lecz dla języka niemieckiego bezpośrednie tłumaczenie jest możliwe. Syntaktyczna analiza bezokolicznikowych części zdaniaOno jest dla każdego języka najbardziej trudnym zadaniem syntaktycznej analizy. I często to jest powód, że eleganccy analizatorzy rezygnują przy analizie rzeczywistych tekstów. Najtrudniejsza jest definicja granic bezokolicznikowych części zdania. Wydaje się, że dobre wyniki można osiągnąć jedynie statystycznymi metodami. Do teraz Esperantilo nie może dobrze rozpatrywać wszystkich te bezgraniczne możliwości Esperanckiego języka. |